27.10.2008, 14:21
Kayseri rüzgari
Sari-kirmizili Kayserispor, Ankaragücü'ne göre daha az stresle daha öz futbol oynadi ve kazanmasini bildi.
![[Resim: tolgazekep0.jpg]](http://img514.imageshack.us/img514/108/tolgazekep0.jpg)
Ankaragücü’nde geçen hafta yaşananlari herkes biliyor tekrarlamanin lüzumu yok. Fakat, Cemal Aydin’in bakiş açisina değinmeden geçmek mümkün değil. Hakan Kutlu başarisizliklardan sonra, birkaç hoca ile görüşüyor ve sonunda Ünal Karaman’da karar kiliyor. Bizim Ünal Karaman ile bir sorunumuz olamaz yoktur da, kendisine başarilar dileriz. Fakat 19 Mayis’ta, Ankara’da, öyle bir iklim var ki, değil Ünal Karaman, en iyi hoca gelse bu yönetimle bir şey olmayacak. Doğru dürüst transferler yapamayan, taraftar ile sorunlu, kaç kere “tekrar aday olmayacağim” diyip tekrar olan özünü, duruşunu yitirmiş, 100.yilina koşan Ankaragücü’nü temsil yeteneğini kaybetmiş bir yönetim, isterse Trapattoni’yi getirsin kaç yazar! Kişilerin konuşulduğu toplumlar, olaylarin konuşulduğu toplumlara göre her zaman daha geride kalmiştir. Bu nedenle, elbette Cemal Aydin ve yönetimi gitmelidir burada hemfikiriz, yerine gelecek olan mantalite önemlidir.
Kayserisporlular kendilerine ayrilan yeri doldurmuşlardi. Maçtan önce bana Kadir Has Stadyumunun son halini gönderen taraftarlar oldu. İnternet arama motorlarinda kisa bir araştirma ile siz de göreceksiniz, rakip takimlar için bir cehennem yaratilmakta Kayseri’de. İnşallah o statta sevgili Kayserisporlularla maç izlemek nasip olur.
Ünal Karaman, yeni bir teknik direktör olarak, bu kadar isyanin olduğu, takimin dipte gezdiği bir yere gelerek risk aldi elbette. Elindeki takimi da o kurmadi, devre arasina kadar yapabileceği de hiçbirşey yok, bu maça nasil çikacağini sokaktaki Ankaragüçlü çocuk gibi ben de merak ediyordum. Ünal Karaman, bir bakiş açisina göre delilik sayilabilecek bir şey yapti ve maça 3 forvetle başladi. Defansta Burak, Tolga, Elyasa, Duruer, orta sahada Jaba, Murat Erdoğan, Cem Can, Gökhan Emreciksin ve forvette Mehmet Yilmaz ile Iglesias. Gel gelelim bu oyun kurgusunda ne orta sahanin solundaki Jaba ne de arkasindaki Murat Duruer oraya uymuyordu. Ünal Karaman’in niyeti, ilk golü bulmak ve sonra sahasina çekilmekti belli ki. Kayserispor ise sahaya kalede Suleymanou, defansta Ali Turan, Eren, Aydin, Toledo, orta sahada Abdullah, Mehmet Topuz, Ragip, Mehmet Eren ve forvette Cangele ve Turgay düzeninde çikti.
Turgay’in çok erken gelen golü bir sürpriz olabilirdi. Belki de oyunun başlangicinda bir anlik konsantrasyon eksikliğiydi, optimist olmak istedim bir an için. Gole rağmen Ankaragücü taraftarinin harika desteği başladi, hatta bilmek bilmedi. Ankaragücü’nde ataklarda başrollerde genelde Murat Erdoğan vardi, attiği son paslar bir türlü yerini bulmuyordu, Kayseri ise daha derli toplu oynuyor, kendini fazla yormuyor, rakibin topa sahip olmasina izin vermiyordu. Ankaragücü’nde göze çarpan bir şey daha vardi, Elyasa ileri çikarsa Duruer geride kalarak defansi üçlüyor, eğer Duruer de ileri çikarsa Elyasa geride kaliyordu lakin defansta Tolga’dan kaynaklanan bir uyumsuzluk vardi. Gökhan ve Iglesias ile Mehmet Yilmaz’in kaçirdiği gollerden sonra Serkan ve Tolga’nin hazirladiği golü Cangele atmakta zorlanmadi. Daha önce kaç kere birlikte oynayan Serkan ve Tolga birlikte nasil böyle bir hata yapabiliyor akillara zarar!
Forvetlerin sakatlanarak ikinci yarinin başinda yerlerini Barbaros ve Metin Akan’a birakmasiyla, futbolun matematik olmadiği gerçeği bir kere daha ispatlandi. Ankaragücü şeklen daha az forvetle, hücumcuyla sahadaydi ama topa daha fazla sahip oluyordu,bu da nitekim meyvesini bir penalti golüyle verdi. Kayserispor kontrataklarinda Ankaragücü’nün kirik kanatlarini ve ortadaki iki stoperi geçmek hiç zor değildi. Mehmet Topuz ve Turgay daha becerikli olsa skor çoktan 3-1 e gelecekti. Belki maç bu skorla bitse, hakikaten taraftarin tepkisi sinirli kalabilirdi ama 90+2 dakikada gelen o 3.gol firtinalar kopmasina yol açti. Futbolun da önüne geçen bu gelişmelere değinmek zorunda kalmaktan dolayi bir spor yazari olarak üzülüyorum. Bu arada maçin yildizi Kayserispor’dan Mehmet Topuz’du. Ünal Karaman’in Burak Karaduman’i 90.dakikada oyuna almasi ilginçti, ilerisi için iyi sinyaller vermediği bir maç oldu.
OLAYLAR
Birini eleştirmek kolaydir. İsyan etmekte de hakli olabilirsiniz. Lakin, bunlari yaparken, kendinize çeki düzen vereceksiniz, açiğiniz eleştirilecek yönünüz olmayacak. Bu yorumlari kimler için mi yapiyorum kendini Ankaragücü taraftari zanneden, neye hizmet ettiğini bilmeyen bir avuç muhtereme. Anliyorum infialdesiniz, bir Ankarali sporsever, yazar olarak bunu paylaşmamak da elde değil. Ankara’nin belediye başkani ile görüşüp, sonra birleşmeye karşiyim diyen, taraftarla arasi kötü ve taraftari kismen bölmüş bir başkan ve yönetimi hala görevde. Kayserispor maçinda takima pozitif manada şiddetli destek veren bir taraftar vardi. Fakat, o 3.golden sonra yapilanlari kim açiklayacak? Kim savunacak Ankara Emniyet Müdürünün ve Bayindirlik ve İskan Bakaninin sirtinda patlayan ayrani? Maç oynanirken sahaya girenlerle o ayrani atan muhteremler bir sonraki maç seyircisiz oynanirsa ne diyecekler?
Korkarim ki bir sonraki maç seyircisiz oynanacak. Ankaragücü taraftarlari kendi aralarindaki bu ne yaptiğini bilmezleri neden ayiklayamiyor bir türlü merak ediyorum. Tribünlerde o kadar kaliteli, eğitimli, kültürlü insanlar var ki bu kendini bilmezler yüzünden imajlarinin bozulduğunu, Ankaragüçlü denildiğinde kötü anildiklarini belirten e-postalar göndermişlerdi bana zamaninda. Sağduyu hakim olmalidir. Ayrica, Ankaragücü taraftarlar birlikleri, dernekleri kim varsa Ankara Emniyet Müdürü sayin Ercüment Yilmaz’dan özür dilemelidir. Bu arada sayin Yilmaz’in davranişini hakikaten takdirle karşiliyorum, kendisine ayran firlatan taraftarin da olduğu kapaliya “utanmasini bilene” dedirtecek öyle bir bakiş atti ki, o bile yeterdi tabi anlayana.
Ankagüçlü futbolcular da bir araya gelsin toplansinlar birbirlerine destek olmazlar, hatalarini araştirip devre arasina kadar yapacak bir şey yok, yoksa taraftarin dediği olur, bavullarini toplayip giderler bu gidişle. Kendileri gelip giderler ama Ankaragücü’nün büyük taraftarina yazik oluyor, yazik.
YENİ YÖNETİM
Cemal Aydin’in görevi birakacaği ve onursal başkan olacaği konuşuluyor, bekleyelim ve görelim, daha önce de “birakacağim ve tekrar aday olmayacağim” demişti. Yazimin başinda dediğim gibi önemli olan gelen kişi değil, getireceği mantalite olmalidir. Yeni gelecek yönetim aslinda keşke profesyonel yöneticilerden oluşabilse. Spor yönetimi veya değişik birçok işletmeyi yönetmiş, kulüp başkanliğini kendi işleri için bir platformu olarak görmeyecek bir mantaliteden bahsediyorum. Ankaragüçlülerin hayalleri var beyler. Her hafta yaptiklari bir tezahürat vardi elbette gerçekleşecek bir şey değil ama 100.yila dair umutlarini simgeliyor, tam manasiyla yazmak buraya uygun olmasa da bir kismi:
Hayallerimiz elbet bir gün gerçek olacak, Ankaragücü bayraği, Boğaz'da sallanacak yer yerinden oynayacak!
http://www.ntvspor.net/Pages/29039.asp
Sari-kirmizili Kayserispor, Ankaragücü'ne göre daha az stresle daha öz futbol oynadi ve kazanmasini bildi.
Ankaragücü’nde geçen hafta yaşananlari herkes biliyor tekrarlamanin lüzumu yok. Fakat, Cemal Aydin’in bakiş açisina değinmeden geçmek mümkün değil. Hakan Kutlu başarisizliklardan sonra, birkaç hoca ile görüşüyor ve sonunda Ünal Karaman’da karar kiliyor. Bizim Ünal Karaman ile bir sorunumuz olamaz yoktur da, kendisine başarilar dileriz. Fakat 19 Mayis’ta, Ankara’da, öyle bir iklim var ki, değil Ünal Karaman, en iyi hoca gelse bu yönetimle bir şey olmayacak. Doğru dürüst transferler yapamayan, taraftar ile sorunlu, kaç kere “tekrar aday olmayacağim” diyip tekrar olan özünü, duruşunu yitirmiş, 100.yilina koşan Ankaragücü’nü temsil yeteneğini kaybetmiş bir yönetim, isterse Trapattoni’yi getirsin kaç yazar! Kişilerin konuşulduğu toplumlar, olaylarin konuşulduğu toplumlara göre her zaman daha geride kalmiştir. Bu nedenle, elbette Cemal Aydin ve yönetimi gitmelidir burada hemfikiriz, yerine gelecek olan mantalite önemlidir.
Kayserisporlular kendilerine ayrilan yeri doldurmuşlardi. Maçtan önce bana Kadir Has Stadyumunun son halini gönderen taraftarlar oldu. İnternet arama motorlarinda kisa bir araştirma ile siz de göreceksiniz, rakip takimlar için bir cehennem yaratilmakta Kayseri’de. İnşallah o statta sevgili Kayserisporlularla maç izlemek nasip olur.
Ünal Karaman, yeni bir teknik direktör olarak, bu kadar isyanin olduğu, takimin dipte gezdiği bir yere gelerek risk aldi elbette. Elindeki takimi da o kurmadi, devre arasina kadar yapabileceği de hiçbirşey yok, bu maça nasil çikacağini sokaktaki Ankaragüçlü çocuk gibi ben de merak ediyordum. Ünal Karaman, bir bakiş açisina göre delilik sayilabilecek bir şey yapti ve maça 3 forvetle başladi. Defansta Burak, Tolga, Elyasa, Duruer, orta sahada Jaba, Murat Erdoğan, Cem Can, Gökhan Emreciksin ve forvette Mehmet Yilmaz ile Iglesias. Gel gelelim bu oyun kurgusunda ne orta sahanin solundaki Jaba ne de arkasindaki Murat Duruer oraya uymuyordu. Ünal Karaman’in niyeti, ilk golü bulmak ve sonra sahasina çekilmekti belli ki. Kayserispor ise sahaya kalede Suleymanou, defansta Ali Turan, Eren, Aydin, Toledo, orta sahada Abdullah, Mehmet Topuz, Ragip, Mehmet Eren ve forvette Cangele ve Turgay düzeninde çikti.
Turgay’in çok erken gelen golü bir sürpriz olabilirdi. Belki de oyunun başlangicinda bir anlik konsantrasyon eksikliğiydi, optimist olmak istedim bir an için. Gole rağmen Ankaragücü taraftarinin harika desteği başladi, hatta bilmek bilmedi. Ankaragücü’nde ataklarda başrollerde genelde Murat Erdoğan vardi, attiği son paslar bir türlü yerini bulmuyordu, Kayseri ise daha derli toplu oynuyor, kendini fazla yormuyor, rakibin topa sahip olmasina izin vermiyordu. Ankaragücü’nde göze çarpan bir şey daha vardi, Elyasa ileri çikarsa Duruer geride kalarak defansi üçlüyor, eğer Duruer de ileri çikarsa Elyasa geride kaliyordu lakin defansta Tolga’dan kaynaklanan bir uyumsuzluk vardi. Gökhan ve Iglesias ile Mehmet Yilmaz’in kaçirdiği gollerden sonra Serkan ve Tolga’nin hazirladiği golü Cangele atmakta zorlanmadi. Daha önce kaç kere birlikte oynayan Serkan ve Tolga birlikte nasil böyle bir hata yapabiliyor akillara zarar!
Forvetlerin sakatlanarak ikinci yarinin başinda yerlerini Barbaros ve Metin Akan’a birakmasiyla, futbolun matematik olmadiği gerçeği bir kere daha ispatlandi. Ankaragücü şeklen daha az forvetle, hücumcuyla sahadaydi ama topa daha fazla sahip oluyordu,bu da nitekim meyvesini bir penalti golüyle verdi. Kayserispor kontrataklarinda Ankaragücü’nün kirik kanatlarini ve ortadaki iki stoperi geçmek hiç zor değildi. Mehmet Topuz ve Turgay daha becerikli olsa skor çoktan 3-1 e gelecekti. Belki maç bu skorla bitse, hakikaten taraftarin tepkisi sinirli kalabilirdi ama 90+2 dakikada gelen o 3.gol firtinalar kopmasina yol açti. Futbolun da önüne geçen bu gelişmelere değinmek zorunda kalmaktan dolayi bir spor yazari olarak üzülüyorum. Bu arada maçin yildizi Kayserispor’dan Mehmet Topuz’du. Ünal Karaman’in Burak Karaduman’i 90.dakikada oyuna almasi ilginçti, ilerisi için iyi sinyaller vermediği bir maç oldu.
OLAYLAR
Birini eleştirmek kolaydir. İsyan etmekte de hakli olabilirsiniz. Lakin, bunlari yaparken, kendinize çeki düzen vereceksiniz, açiğiniz eleştirilecek yönünüz olmayacak. Bu yorumlari kimler için mi yapiyorum kendini Ankaragücü taraftari zanneden, neye hizmet ettiğini bilmeyen bir avuç muhtereme. Anliyorum infialdesiniz, bir Ankarali sporsever, yazar olarak bunu paylaşmamak da elde değil. Ankara’nin belediye başkani ile görüşüp, sonra birleşmeye karşiyim diyen, taraftarla arasi kötü ve taraftari kismen bölmüş bir başkan ve yönetimi hala görevde. Kayserispor maçinda takima pozitif manada şiddetli destek veren bir taraftar vardi. Fakat, o 3.golden sonra yapilanlari kim açiklayacak? Kim savunacak Ankara Emniyet Müdürünün ve Bayindirlik ve İskan Bakaninin sirtinda patlayan ayrani? Maç oynanirken sahaya girenlerle o ayrani atan muhteremler bir sonraki maç seyircisiz oynanirsa ne diyecekler?
Korkarim ki bir sonraki maç seyircisiz oynanacak. Ankaragücü taraftarlari kendi aralarindaki bu ne yaptiğini bilmezleri neden ayiklayamiyor bir türlü merak ediyorum. Tribünlerde o kadar kaliteli, eğitimli, kültürlü insanlar var ki bu kendini bilmezler yüzünden imajlarinin bozulduğunu, Ankaragüçlü denildiğinde kötü anildiklarini belirten e-postalar göndermişlerdi bana zamaninda. Sağduyu hakim olmalidir. Ayrica, Ankaragücü taraftarlar birlikleri, dernekleri kim varsa Ankara Emniyet Müdürü sayin Ercüment Yilmaz’dan özür dilemelidir. Bu arada sayin Yilmaz’in davranişini hakikaten takdirle karşiliyorum, kendisine ayran firlatan taraftarin da olduğu kapaliya “utanmasini bilene” dedirtecek öyle bir bakiş atti ki, o bile yeterdi tabi anlayana.
Ankagüçlü futbolcular da bir araya gelsin toplansinlar birbirlerine destek olmazlar, hatalarini araştirip devre arasina kadar yapacak bir şey yok, yoksa taraftarin dediği olur, bavullarini toplayip giderler bu gidişle. Kendileri gelip giderler ama Ankaragücü’nün büyük taraftarina yazik oluyor, yazik.
YENİ YÖNETİM
Cemal Aydin’in görevi birakacaği ve onursal başkan olacaği konuşuluyor, bekleyelim ve görelim, daha önce de “birakacağim ve tekrar aday olmayacağim” demişti. Yazimin başinda dediğim gibi önemli olan gelen kişi değil, getireceği mantalite olmalidir. Yeni gelecek yönetim aslinda keşke profesyonel yöneticilerden oluşabilse. Spor yönetimi veya değişik birçok işletmeyi yönetmiş, kulüp başkanliğini kendi işleri için bir platformu olarak görmeyecek bir mantaliteden bahsediyorum. Ankaragüçlülerin hayalleri var beyler. Her hafta yaptiklari bir tezahürat vardi elbette gerçekleşecek bir şey değil ama 100.yila dair umutlarini simgeliyor, tam manasiyla yazmak buraya uygun olmasa da bir kismi:
Hayallerimiz elbet bir gün gerçek olacak, Ankaragücü bayraği, Boğaz'da sallanacak yer yerinden oynayacak!
http://www.ntvspor.net/Pages/29039.asp
hake2:KayserispoRhake2:
